Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται την άδηλη μάθηση, ένα από τα πιο επίκαιρα και αμφιλεγόμενα θέματα της Γνωστικής Ψυχολογίας, διεθνώς. Πρόκειται για ένα είδος μάθησης που έχει συνδεθεί με διάφορες έννοιες, αλλά ο ορισμός που βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων συζητήσεων είναι αυτός που τη θέλει άρρηκτα συνδεδεμένη με την απόκτηση άρρητης γνώσης περίπλοκων ερεθισμάτων, η οποία πραγματοποιείται χωρίς συνειδητή προσπάθεια και επίγνωση. Είναι πολλές οι ερωτήσεις, οι αμφισβητήσεις και οι διαφωνίες γύρω από το συγκεκριμένο χώρο έρευνας, με ορισμένους ερευνητές, μάλιστα, να αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη της άδηλης μάθησης και την ποιοτική διαφοροποίησή της από την έκδηλη μάθηση.

Το βιβλίο αυτό παρέχει μια ευρεία επισκόπηση αυτών των ζητημάτων καλύπτοντας, έτσι, ένα μεγάλο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, ενώ παράλληλα, επιχειρεί να δώσει ορισμένες απαντήσεις με βάση τα πιο σύγχρονα θεωρητικά και εμπειρικά δεδομένα και προκαλεί τη σκέψη και τον προβληματισμό των αναγνωστών για την αναζήτηση περισσότερων απαντήσεων-προτάσεων.

Στα κεφάλαια του συγκεκριμένου βιβλίου, επιχειρείται, καταρχήν, ο εννοιολογικός προσδιορισμός της άδηλης μάθησης κι η ερμηνεία της σχέσης της με τη συνείδηση και διάφορες θεωρίες συνείδησης που υποστηρίζουν τις βασικές μετρήσεις της άδηλης μάθησης, οι οποίες παρουσιάζονται αμέσως μετά. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται τα βασικά παραδείγματα που έχουν αναπτυχθεί για τη πειραματική διερεύνηση της άδηλης μάθησης, ορισμένα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην άδηλη μάθηση και, τέλος, οι θεωρίες αναπαράστασης της άδηλης γνώσης.

Το παρόν βιβλίο απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, που περιλαμβάνει προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές Ψυχολογίας, αλλά και παιδαγωγικών τμημάτων, ψυχολόγους και γενικότερα γνωσιακούς επιστήμονες που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν είτε σε θεωρητικό είτε σε ερευνητικό επίπεδο ένα συναρπαστικό θεματικό πεδίο με ευρείες εφαρμογές τόσο σε καθημερινές δραστηριότητες όσο και σε πειραματικά εργαστήρια.