Ο φεμινισμός, η πολιτισμική πολλαπλότητα, ο εθνικισμός και ο αγώνας κατά της ευρωπαϊκής κληρονομιάς της αποικιοκρατίας είναι συγγενή φαινόμενα, τα οποία, όμως, δε θα πρέπει να συγχέονται. Η συγγένειά τους συνίσταται στο εξής: οι γυναίκες, οι εθνικές και πολιτισμικές μειονότητες, τα έθνη και οι πολιτισμοί αμύνονται απέναντι στην καταπίεση, την περιθωριοποίηση και τη δυσμενή μεταχείριση, και κατά συνέπεια αγωνίζονται για την αναγνώριση συλλογικών ταυτοτήτων είτε στα πλαίσια ενός πολιτισμού της πλειοψηφίας είτε εντός της κοινότητας των λαών. Πρόκειται για χειραφετητικά κινήματα, των οποίων οι συλλογικοί πολιτικοί στόχοι ορίζονται κατά κύριο λόγο ως πολιτισμικοί, μολονότι συνδέονται τόσο με κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες όσο και με πολιτικές εξαρτήσεις.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]