... Η τάση αυτή της αντιαστικοποίησης ουσιαστικά διεκδικεί μια άλλη μορφή οργάνωσης του χώρου, χρήσης του εδάφους. Προκαλεί, ξυπνά τον αγροτικό χώρο, μεταφέρει το ενδιαφέρον σ` αυτόν και μπορεί να πάρει, κατά τη γνώμη μου, εκφράσεις αγροφιλίας. Μέσα από διαφορετικές κατευθύνσεις οι σύγχρονες τάσεις της αστυφιλίας και της αγροφιλίας όχι μόνον συναντώνται αλλά αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος για την οργάνωση της ζωής μας... Ο νέος καταναλωτής παρ` όλο που αγοράζει ένα νέο τυπικό προϊόν στα μάτια του είναι παλιό. Δεν αγοράζει μόνο ένα μπουκάλι κρασί ποιότητας ή ένα καλό τυρί Κρήτης αλλά αισθάνεται ότι συνδέεται μέσα από αυτό με το περιβάλλον, αγοράζει την ιστορία, τον αέρα, τον πολιτισμό ενός τόπου. Δεν αγοράζει μόνο θερμίδες αλλά πολιτισμό... Η οικονομία μιας χώρας είναι ο πολιτισμός της, το στιλ ζωής των κατοίκων της. Αυτό δημιουργεί μια αισθητική πολιτισμική αλλά και παραγωγική σφαίρα, μια σφαίρα δημιουργίας σε εθνικό επίπεδο. Αυτό το στιλ πρώτα σε προστατεύει και δεύτερον αυτό εξάγεις. Δεν είναι ή δεν είναι μόνο ζήτημα δασμών... Επόμενα ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο γεωργίας και αγροτικού χώρου σημαίνει ανάκτηση δύο ιστορικών ποιοτικών λειτουργιών του. Πρώτον, την παραγωγή υλικών αγαθών, τροφής για την υγεία, την αναπαραγωγή και την ευχαρίστησή μας. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει το ένα πεδίο ανάπτυξης του νέου αγροτικού προτύπου. Αυτό της ανακάλυψης και ανάδειξης των τυπικών παραδοσιακών προϊόντων των ελληνικών περιφερειών, των βιολογικών προϊόντων, των διαδικασιών ελέγχου και πιστοποίησης της παραγωγής... Η δεύτερη λειτουργία που θα καθορίσει τη νέα εξέλιξη του αγροτικού χώρου είναι αυτή της παραγωγής τοπίου...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]