Οι σχέσεις γεωργίας και περιβάλλοντος απέκτησαν την τελευταία εικοσαετία σημαντική βαρύτητα στο σχεδιασμό, θεσμοποίηση και εφαρμογή της αγροτικής πολιτικής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, αναγνωρίζοντας τις αρνητικές επιπτώσεις της σύγχρονης εντατικής γεωργίας στο περιβάλλον, προχώρησε σε σταδιακή αναπροσαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και την ενθάρρυνση περισσότερο συμβατών με το περιβάλλον γεωργικών πρακτικών. Κορυφαίο από θεσμικής πλευράς γεγονός σε αυτή την πορεία αναπροσαρμογής ήταν η Μεταρρύθμιση της ΚΑΠ το 1992 και ιδιαίτερα η προσθήκη των Συνοδευτικών Μέτρων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει, από την άποψη της επιδίωξης νέων σχέσεων μεταξύ γεωργίας και περιβάλλοντος, η υιοθέτηση του αγρο-περιβαλλοντικού κανονισμού ΕΕ/2078/92. Παράλληλα, ενδιαφέρουσες για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος πρωτοβουλίες, με άμεσες επιπτώσεις στον τρόπο άσκησης της γεωργίας, έχουν αναληφθεί στα πλαίσια της γενικότερης περιβαλλοντικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πολιτικών μέτρων στο πλαίσιο που διαγράφει η Ατζέντα 2000 δημιουργεί μια ελπιδοφόρο προοπτική για το περιβάλλον της ευρωπαϊκής υπαίθρου. Η ελληνική γεωργία διανύει περίοδο κρίσης, η οποία κατά γενική ομολογία δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί παρά με την ανάληψη σοβαρών πρωτοβουλιών διαρθρωτικού χαρακτήρα. Η αγροτοπεριβαλλοντική πολιτική, η οποία άρχισε να εφαρμόζεται και στη χώρα μας την τελευταία τριετία, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής της προσπάθειας προσαρμογής της ελληνικής γεωργίας στα νέα δεδομένα της ευρωπαϊκής αγροτικής πολιτικής. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]