Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν θεοφώτιστοι, πνευματοκίνητοι. Συχνά όμως το λησμονούμε και προσπαθούμε ν` αντιμετωπίσουμε προβλήματα θεολογικά και εκκλησιαστικά, δηλαδή προβλήματα ζωής και απώλειας πνευματικής, μόνο με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτές οπωσδήποτε οφείλουμε να τις ενεργοποιούμε, αλλά δεν αρκούν για να φθάσουμε σε ορθό και δημιουργικό αποτέλεσμα, στην αλήθεια.
Εδώ ακριβώς οι μεγάλοι Πατέρες έγιναν για τους αιώνες όλους και για μας δάσκαλοι. Μας έδειξαν ότι για να δημιουργήσουμε κάτι αληθινό, για ν` απαντήσουμε ορθά σ` ένα ζήτημα της εποχής μας πρέπει να δεχθούμε και να βιώσουμε ό,τι πριν από μας δημιούργησαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος οι θεολόγοι Πατέρες.
Αυτός είναι ο λόγος που μελετάμε και αναλύουμε τους Πατέρες. Όντας πνευματοκίνητοι, ό,τι για την αλήθεια και τη σωτηρία του ανθρώπου είπαν και μας αφορά και πρέπει ν` αποτελεί βάση και σημείο εκκινήσεως της δικής μας προσπάθειας.
Στο πρόσωπο του ιερού Χρυσοστόμου έχουμε τον πολυγραφότερο και προσφιλέστερο εκκλησιαστικό συγγραφέα όλων των αιώνων. Τα κείμενά του, που είναι θεολογικά, ερμηνευτικά και ποιμαντικά, ένεκα του μεγάλου κύρους και της αξίας τους διαβάζονταν και αντιγράφονταν συνεχώς. Αποτέλεσμα, όχι μόνο να διασωθούν αυτά σε χιλιάδες χειρόγραφα, αλλά και ν` `αυξηθούν`. Η επιθυμία δηλαδή κάποιων συγγραφέων να διαβαστούν τα έργα τους ευρέως οδηγούσε στην ενσυνείδητη ψευδωνυμία, κυκλοφορούσαν έργα τους με το όνομα του ιερού Χρυσοστόμου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]