Πηγαινοέρχεσαι στον κόσμο μου γιατί εγώ σ` έχω ανάγκη. Σου φωνάζω, σε θέλω και επινοώ τακτικές που θα διευκολύνουν την επιστροφή σου. Σου στήνω παγίδες και πέφτω πάντα μέσα τους. Σε βγάζω στο περιθώριο και λιγοστεύει ο αέρας. Σε στήνω στον τοίχο και δέχομαι τη σφαίρα κατάστηθα. Σ` εμφανίζω και η ζωή μου κρέμεται στο κενό. Σε καλώ για να γλιτώσω απ` την αγωνία. Η απουσία σου ρίχνει λάδι στη φωτιά μου κι η παρουσία σου πυρακτώνει τη μοναξιά μου. Άθελά σου με καταστρέφεις. Να σε συναντήσω. Η ιδέα έχει γίνει εμμονή πια. Να σε συναντήσω. Να στριμωχτούμε μαζί, οι δυο μας, σε μια χρονική στιγμή κι ύστερα. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]