Η λέξη `αγαθος` μπορεί να διαβαστεί Αγάθος ή αγαθός. Και μπορεί να σημαίνει - απλούστατα - Αγάθος, αλλά επίσης `καλός` ή `αγαθιάρης`. Αυτά τα πολύπλοκα, καθώς και άλλα πολλά μυστήρια, πρόσκαιρα ή αιώνια, δεν τα ξέρει και δεν μπορούσε να τα ξέρει ο μικρός Ιερεμίας, που μεγαλώνει στην επαρχιακή Αργυρούπολη της εμφυλιακής και μετεμφυλιακής Ελλάδας. Τα μαθαίνει σιγά σιγά - πότε κεφάτα, πότε συγκλονιστικά, πότε επώδυνα, κυρίως όμως κατόπιν εορτής, αμφιρρέποντας αβέβαιος ανάμεσα σ` έναν απολλώνειο μέντορα κι έναν διονυσιακό σύντροφο. Το μυθιστόρημα αυτό είναι, ας πούμε, μια παλιά φωτογραφία της θλιβερής, μωροφιλόδοξης και αθώας ελληνικής Επαρχίας του ΄50, μ` έναν έκπληκτο έφηβο μες στη μέση. Κατά τα άλλα, τα πρόσωπα, οι τόποι και τα γεγονότα είναι εντελώς φανταστικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]