Δεν είναι λίγες οι στιγμές που μέσα σ` ένα ταξί έρχεσαι κοντά μ` έναν άγνωστο. Το ταξίδι μπορεί να συνεχίζεται βουβά, με τη σιωπή να ραγίζει κάπου κάπου. Κι ύστερα η τυπική συνομιλία ίσως μετατραπεί σε εξομολόγηση του πελάτη· ή είναι ο οδηγός αυτός που αρχίζει να μιλάει. Μέσα στην προστασία της φευγαλέας συνάντησης και την ασφάλεια της ανωνυμίας, ο καθένας έχει την ευκαιρία να αποκαλυφθεί. Οι οδηγοί ταξί είναι παρατηρητές, φιγούρες δεύτερου πλάνου. Πόσες σκέψεις μας δεν έχουν ταξιδέψει πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου τους! Μέσα στα κινούμενα παρατηρητήριά τους, με τα μάτια στον καθρέφτη και το αυτί στην άσφαλτο, βλέπουν και ακούνε τα πάντα· ίδιοι βιγλάτορες της ύπαρξης...
Με τρυφερότητα και αφοπλιστική ειλικρίνεια, η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου καταγράφει ιστορίες που της εμπιστεύτηκαν οδηγοί ταξί απ` όλο τον κόσμο· πρόσωπα που αφέθηκαν να ξετυλίξουν τη ζωή τους, άλλοτε με το αποτύπωμα της θλίψης κι άλλοτε με εκείνο της χαράς, μα πάντοτε με υπερηφάνεια γι` αυτό που κάνουν, κι ένα χαμόγελο να χαρίσουν σ` όποιον τους περιμένει στην επόμενη στροφή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]