Για τους δεκατρείς ήρωες - δώδεκα άντρες και μία γυναίκα - το πέρασμα από το Μαρόκο στην Ισπανία, «εκεί όπου οι δρόμοι είναι στρωμένοι χρυσάφι κι όπου ανθεί το δέντρο της ελευθερίας», είναι η μόνη ελπίδα ευτυχίας. Όμως, για τους λαθρομετανάστες, τα νερά του Γιβραλτάρ θα γίνουν το πέρασμα όχι για μια άλλη πατρίδα αλλά από την ζωή στον θάνατο. Μέσα από τον ποιητικό λόγο του συγγραφέα, που κυλά σαν λυρικό τραγούδι στις ανάλαφρες νότες των μεσογειακών λαών, αφουγκραζόμαστε τις βαθύτερες σκέψεις και τα μύχια συναισθήματα ανθρώπων για τους οποίους το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]