Το έτος 900 μ.Χ. φαινόταν αδιανόητο ότι το μέλλον προοιωνιζόταν λαμπρό για τα χριστιανικά βασίλεια που προέκυψαν από τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Χριστιανοί, περικυκλωμένοι από ανελέητους εχθρούς, από στεριά και θάλασσα, δεν είχαν, φαινομενικά, καμία διέξοδο. Υπό την απειλητική σκιά του έτους 1000 περίμεναν με δέος την έλευση του Αντίχριστου, που θα έπνιγε τον κόσμο στο αίμα και θα έφερνε τη Συντέλεια. Αλλά ο Αντίχριστος δεν ήρθε, η Χριστιανοσύνη δεν κατέρρευσε. Αντίθετα - από τους τριγμούς των φοβερών αυτών καιρών γεννήθηκε ένας νέος πολιτισμός. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]