2034: Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένας σωρός από ερείπια.
Η ανθρωπότητα έχει σχεδόν ολοκληρωτικά εξοντωθεί.
Η ραδιενέργεια καθιστά τις μισοκατεστραμμένες πόλεις ακατάλληλες για τη ζωή. Και σύμφωνα με διάφορες φήμες, πέρα από τα όριά τους εκτείνονται ατέλειωτες πυρπολημένες έρημοι και ζούγκλες από μεταλλαγμένα δάση.
Κανείς όμως δεν ξέρει στα σίγουρα τι βρίσκεται εκεί.
Όσοι αρνούνται να πιστέψουν ότι η εποχή του ανθρώπου έφτασε στο τέλος της είναι ελάχιστοι: μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Δεν ξέρουν αν έχουν διασωθεί και κάποιοι άλλοι ή αν αυτοί είναι οι τελευταίοι άνθρωποι στον πλανήτη.
Ζουν στο μετρό της Μόσχας, το μεγαλύτερο αντιπυρητικό καταφύγιο απ` όσα χτίστηκαν ποτέ.
Το έσχατο καταφύγιο της ανθρωπότητας.
Το σύστημα της κεντρικής διοίκησης έχει προ πολλού καταρρεύσει, και οι σταθμοί του μετρό μετατράπηκαν σε κράτη-νάνους. Εδώ τα αισθήματα παραχωρούν τη θέση τους στα ένστικτα , το κυριότερο από τα οποία είναι αυτό της επιβίωσης. Επιβίωση πάση θυσία.
Μετά το Μετρό 2033 μια νέα, εκπληκτική ιστορία, που θα σας κόψει την ανάσα!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]