Ο τίτλος `Lex orandi` προέρχεται από το αρχαίο λατινικό γνωμικό: «Lex orandi lex est credendi» («Ο κανόνας της προσευχής είναι κανόνας της πίστεως»).
Περιεχόμενο και άξονας του βιβλίου αυτού, όπως υποδηλώνει και ο υπότιτλος, είναι η «λειτουργική θεολογία» και η «λειτουργική αναγέννηση». Το γεγονός ότι το αξίωμα αυτό λησμονήθηκε ή θυσιάστηκε σε λειτουργικούς και ακαδημαϊκούς νεωτερισμούς αποτελεί για πολλούς μια από τις αιτίες της παρατεταμένης κρίσης του δυτικού πολιτισμού και φανερώνει, αναπάντεχα, τη σημασία και τη σπουδαιότητα της λατρείας στην ιστορία.
Η «λειτουργική θεολογία», σχετικά νέος κλάδος της θεολογίας, δεν αποτελεί εξέλιξη ή νεώτερη έκφραση της κλασικής «Λειτουργικής», αλλά το κεντρικό θεωρητικό υπόβαθρο της θεολογίας, με βάση το οποίο όλοι οι επί μέρους παραδοσιακοί κλάδοι αποκτούν το πραγματικό τους νόημα. Περιεχόμενο της δεν είναι το `πώς` της λειτουργικής πράξεως, αλλά το `τι` του λειτουργικού γεγονότος. Γι` αυτό σημείο αναφοράς αλλά και κύριο αίτημα της λειτουργικής θεολογίας είναι η `λειτουργική αναγέννηση`, δηλαδή, η επαναφορά της λατρεύουσας κοινότητας στην ευχαριστιακή και εκκλησιολογική της υπόσταση. Ζητούμενο της `λειτουργικής αναγέννησης` είναι η κοινή λατρεία και, κατά κύριο λόγο η Θεία Ευχαριστία, να εκφράζει αυθεντικά το `είναι` της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, η τελευταία να γίνει πάλι `σώμα` Χριστού, `λαός` του Θεού, `κοινωνία` του Αγίου Πνεύματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]