Το Φορτηγό-Μποτάρι της Κιμσούτζα έχει ξεκινήσει το νέο του ταξίδι.
Με τις αποσκευές του παρόντος, σιωπηλές μαρτυρίες πολύχρωμων ταξιδιών, διασχίζει ακίνητη και ελεύθερη το χρόνο, περιπλανιέται σε οικείους τόπους και μνήμες, επισκέπτεται ιστορίες και θραύσματα ιστοριών, επιστρέφει στον κόσμο της μοναδικότητας και της διαφοράς. Στο δικό της σώμα.
Η συμφιλίωσή της μοιάζει με τη ρυθμική ρευστότητα της Γυναίκας-Βελόνα πάνω στην καμπύλη του βράχου, στο μεταίχμιο γης και ουρανού. Και μοιάζει ακόμη με τον ποιητικό στοχασμό της ακίνητης γυναίκας μπροστά στο ζωγραφικό πίνακα του ποταμού Yamuna.
Το ταξίδι της Κιμσούτζα είναι και δικό μας ταξίδι.
Μοναχική, με στραμμένα τα νώτα, αλλά με το βλέμμα της στο ύψος του δικού μας βλέμματος, μας καλεί να ταξιδέψουμε στον εαυτό μας με τα δικά της μάτια. Γίνεται ο ενδιάμεσος χώρος που συνενώνει το ίδιο με το άλλο. Γι αυτό και η ομοιότητά της με τον "Περιπλανώμενο" του Caspar David Friedrich είναι μόνο αντιθετική. Στο ανταγωνιστικό χάσμα του ρομαντικού εγώ με το Υψηλό αντιπαραθέτει την ιερότητα της ανωνυμίας της και την ενότητα. Στην αρσενική κατάκτηση, το θηλυκό μυστήριο. Στην ταυτότητα, την ετερότητα. Του εαυτού της και του φύλου της. Της εξορίας της και των νομαδικών της περιπλανήσεων.
Η ίδια επιθυμία συμφιλίωσης την φέρνει και μας φέρνει στον κόσμο, στην καρδιά των μητροπόλεων. Και πάλι σιωπηλή και ακίνητη, με δύναμη και αποφασιστικότητα να διεισδύει στο σώμα του πλήθους, πάντα στο αντίθετο ρεύμα. Με τη διαφορετικότητά της να διακόπτει τη ροή και συγχρόνως να τη γεφυρώνει. Με την ποιητική της λεπτότητα να αναδεικνύει τις αντίπαλες δυνάμεις αλλά και να τις εξουδετερώνει. Να αποτολμάει να δραματοποιεί ανθρώπινες συνθήκες και καταστάσεις που αντιμάχεται. Κοινωνικούς και πολιτισμικούς αποκλεισμούς, απομόνωση, ανέχεια, περιθωριοποίηση. Μέσα από την persona της ξένης, της άστεγης ή της ζητιάνας περνάει στην Άλλη πλευρά.
Είναι το ταξίδι της Κιμσούτζα στον εαυτό της και τους άλλους. Μέσα από τους άλλους. Ένα ταξίδι στον κόσμο.
Άννα Καφέτση, διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης