Από το 2004, που έγινε η εισαγωγή του μαθήματος της Ιταλικής γλώσσας στη Μέση Εκπαίδευση, το θέμα γίνεται ολοένα πιο επίκαιρο και επίμαχο. Ο μικρός αριθμός διδακτικών ωρών, η ανεπάρκεια υποδομών, η έλλειψη διορισμένων εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών σεμιναρίων και κυρίως οι από το 2011 περιορισμοί, αποτελούν ορισμένα από τα προς επίλυση ζητήματα, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων για πολυγλωσσία και πολυπολιτισμικότητα στην Εκπαίδευση. O παρών τόμος συγκεντρώνει ιταλικά και ελληνικά δημοσιεύματά μας μιας εικοσαετίας περίπου, τα οποία αφορούν την πορεία της Ιταλικής γλώσσας ως αντικειμένου μελέτης και διδασκαλίας στις διάφορες βαθμίδες της ελληνικής εκπαίδευσης. Στα δύο πρώτα κεφάλαια παρακολουθείται η τύχη των Ιταλικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διερευνώνται πρακτικά και θεωρητικά ζητήματα που ανέκυψαν κατά την οργάνωση των γλωσσικών/γλωσσολογικών μαθημάτων στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας και το Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών. Στο Γ΄ και Δ΄ κεφ. εξετάζεται η ένταξη των Ιταλικών σε Γυμνάσιο και Λύκειο, αρχικά ως προαιρετικού και έπειτα ως υποχρεωτικού μαθήματος, καθώς και η διδασκαλία τους στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Από το Ε΄ ως το Η΄ κεφ. αναλύονται θέματα που σχετίζονται με τη διδασκαλία/εκμάθηση της Ιταλικής ως Ξένης Γλώσσας (επίπεδα γλωσσομάθειας, φωνολογική και λεξικολογική δεξιότητα, κ.ά.), ενώ το Θ΄ κεφ. πραγματεύεται το φλέγον ζήτημα της επιμόρφωσης διδασκόντων. Το βιβλίο είναι μία περιδιάβαση στον χώρο της διδασκαλίας/εκμάθησης της Ιταλικής γλώσσας από Έλληνες ομιλητές, καθώς επίσης και ένας μικρός οδηγός για όσους διδάσκουν αυτή τη γλώσσα στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση.