Αν παρουσιαστεί στη Βουλή αιφνίδια θανατηφόρα, μεταδοτική ασθένεια;
Αν, για να εμποδίσει εξάπλωση του λοιμού, η Χωροφυλακή χτίσει πόρτες και παράθυρα της Βουλής, μεταφέρει συγγενείς των πολιτικών και δωρολήπτες στην πλατεία της και πραγματοποιήσει ολοκαύτωμα;
Αν ορισμένα πτηνά από τη Βουλή, που θα ανέλθουν `ψηλά`, μεταδώσουν το μίασμα σε ουράνια πλάσματα;
Αν τα αγάλματα βγουν γαλήνια από τα μουσεία και ζητήσουν ένα ποτήρι νερό;
Και εάν ο πολίτης θεάται και τα μετέπειτα έργα του λοιμού: την πρωτεύουσα μεταποιημένη σε επίπεδη, ανθηρή πεδιάδα, όπου οι κάτοικοι (πρώην 6 εκατομμύρια, τώρα 6 χιλιάδες) ευτυχούν πλέον, και όλα τα ανωτέρω τα δουν ως happy end και αποφασίσουν ότι: Βουλή, Νόμοι, Κράτος, τους είναι περιττά;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]