Πέντε γυναίκες στο κατώφλι των τριάντα, πέντε διαφορετικές πόλεις, πέντε διαφορετικές ιστορίες. Ή μήπως μία; Τόσο ξένες μεταξύ τους και τόσο όμοιες παράλληλα. Τα πρέπει τους άλλα, οι κοινωνικές τους επιταγές αντίθετες, τα θέλω και οι επιθυμίες τους όμως, όπως και οι αντιξοότητες και οι αδικίες που δεν επέλεξαν αυτές, είναι εντέλει τα ίδια. Η Αΐσα, η Λότε, η Μαρίνα, η Όλγα και η Κάρμεν έχουν η καθεμία τη δική της προσωπικότητα, τα ατομικά βιώματα και τις εμπειρίες τους, κοινό χαρακτηριστικό όλων τους όμως το θάρρος. Τολμούν να ριψοκινδυνεύσουν αναζητώντας την ευτυχία, να αλλάξουν και να δουν με τα μάτια της καρδιάς τους. Γιατί παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες και την προδιαγεγραμμένη πορεία, που πολλές φορές νομίζουμε ότι ακολουθούμε, είμαστε εμείς εκείνες που ορίζουμε τη μοίρα, το `κισμέτ` μας. Και σημασία δεν έχουν τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αλλά οι συντεταγμένες της ίδιας της ψυχής. Είτε στην Αθήνα, στο Βερολίνο, στην Αβάνα, στη Μόσχα είτε στο Ντουμπάι είναι η αγάπη και η ανάγκη για ελευθερία και δημιουργία, καθώς και τα όνειρα τα αδιόρατα νήματα που διέπουν τη ζωή μας. Και ο φόβος; Ναι, ο φόβος υπάρχει πάντα στη γυναικεία ιδιοσυγκρασία. Συγκατοικεί όμως με το εσωτερικό φως και την ελπίδα, που κρύβονται μέσα σε καθεμιά από εμάς και τελικά μεταμορφώνεται, μεταλλάσσεται σε κινητήρια δύναμη, που δεν γνωρίζει φραγμούς και εμπόδια και δεν επιτρέπει σε κανέναν να ανακόψει την πορεία της. Γιατί στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται πάντα όχι αναγκαστικά η ευτυχία, σίγουρα όμως η ισορροπία και η εναρμόνιση - με τον εαυτό μας, τους γύρω μας και με το σύμπαν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]