Λατινικές λέξεις, φράσεις και εκφράσεις δεν είναι ξένες στον αναγνώστη εφημερίδων και βιβλίων, ούτε και στον ακροατή ειδήσεων και γενικά στον καθένα που ενημερώνεται για πολιτικά, διοικητικά ή και επιστημονικά θέματα. Και αυτό δεν είναι παράξενο δεδομένου ότι η λατινική ήταν η γλώσσα του σχολείου, της επιστήμης, της διοίκησης και της διπλωματίας μέχρι τον 17ο αιώνα, και ως το 1965 ήταν η αποκλειστική γλώσσα των ιεροτελεστιών της Καθολικής Εκκλησίας. Συχνά ακούμε και διαβάζουμε φράσεις όπως casus belli, alter ego, status quo, homo sapiens κτλ., φράσεις που είναι από την κληρονομιά της λατινικής γλώσσας. Ακόμη πολλές εκφράσεις της νεοελληνικής έχουν την αρχή τους σε αντίστοιχες που εκφράστηκαν στα λατινικά, π.χ. τα ορνιθοσκαλίσματα, για το δυσανάγνωστο κείμενο, για τον κακό γραφικό χαρακτήρα, προέρχονται από το λατινικό gallina scripsit (η κότα έγραψε), ή το πασίγνωστο νους υγιής εν σώματι υγιεί, έχει την αρχή του στη ρήση του Ιουβενάλη, mens sana in corpore sano. Κριτήριο της επιλογής των φράσεων που υπάρχουν σ` αυτό το βιβλίο ήταν η συχνότητα της χρήσης τους, αυτές που συχνά διαβάζουμε και ακούμε, καθώς και η αντιστοιχία με φράσεις της αρχαίας ελληνικής ή με εκείνες από εκκλησιαστικά κείμενα, με τις οποίες είμαστε περισσότερο εξοικειωμένοι. Το υλικό του βιβλίου αντλήθηκε από πολλές και ποικίλες πηγές: Λεξικά, γραμματολογίες, εφημερίδες, βιβλία, από δοκίμια μέχρι αστυνομικά μυθιστορήματα, με όλους τους κινδύνους της υποκειμενικής επιλογής που έχει μια τέτοιου είδους εργασία. Τα λατινικά δεν είναι απλώς μια αρχαία γλώσσα, είναι η γλώσσα που μαζί με το αλφάβητο μετέδωσε στο δυτικό κόσμο τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, και στη γλώσσα αυτή διαμορφώθηκε ολόκληρη η κληρονομιά του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]