Έγινε λόγος για τις ασθένειες του ορατού τμήματος του ανθρώπου και κατά συνέπεια είναι απαραίτητο να αναφερθούμε και στο υπόλοιπο, προκειμένου να έχει ο γιατρός μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον άνθρωπο. Αυτό το άλλο ήμισυ του ανθρώπου είναι βέβαια αόρατο, παρ` όλα αυτά όμως είναι αντιληπτό. Ωστόσο αυτό το αόρατο μεν αλλά αντιληπτό μέρος μπορεί κι εκείνο να συλληφθεί χάρη στο φως της Φύσης, ακριβώς όπως αντιλαμβάνεται ο τυφλός που νοιώθει με την αφή, χωρίς όμως να βλέπει αυτά που ψηλαφά. Εμείς, αντίθετα, βλέπουμε και νοιώθουμε με την αφή, χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε τι είναι αυτό που ψηλαφούμε. Εξ ίσου αξιοπερίεργο με την ψηλάφηση του τυφλού είναι επίσης το γεγονός ότι ενώ τα μάτια μας έχουν την ικανότητα να βλέπουν, δεν βλέπουμε και δεν αντιλαμβανόμαστε αυτά που πιάνουν τα χέρια μας. Το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι ο τυφλός δεν γεννιέται χωρίς λόγο, αλλά για να μας δείξει ότι παρ` όλο που διαθέτουμε όραση, είμαστε τυφλοί μέσα στο φως της Φύσης και ως εκ τούτου πρέπει να το εξερευνήσουμε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]