(. . .) O Κώστας Τσόκλης είχε από νωρίς δηλώσει με τα έργα και τα λεγόμενά του την αγωνία του για τη δημιουργία εικόνων ως αναπαράσταση πραγματικών, συμβολικών ή συγκινησιακών καταστάσεων. Τάχθηκε υπέρ μιας εικονοκλαστικής προσέγγισης σε σχέση με την παραδοσιακή μορφή της τέχνης. Είναι, βέβαια, σχήμα οξύμωρο να αποκαλεί κάποιος εικονοκλάστη έναν εικονοκλάστη αυτού του διαμετρήματος, ο οποίος μάλιστα χρησιμοποίησε συχνά ως όπλα για την ανατροπή της παράδοσης πολλές από τις κατακτήσεις της κλασικής ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής. Όμως, δεν είναι η κατάργηση και η ανατροπή των προυπαρχουσών αξιών και κανόνων ο μόνος τρόπος ανατροπής; Το ζήτημα της ρεαλιστικής απεικόνισης τίθεται συνεχώς στο έργο του Κώστα Τσόκλη. Η σχέση της δυσδιάσταστης με την τρισδιάστατη εικόνα το αληθινό και το ψευδαισθησιακό, η αρχή και το τέλος της κατασκευασμένης εικόνας, η σχέση του εικαστικού με τον πραγματικό χώρο είναι θέματα που τίθενται πραγματικά, θεωρητικά, δογματικά ενίοτε, από τον καλλιτέχνη (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]