Όχι, δεν την είδα ολόκληρη. Μόνο τα πόδια της. Φορούσε ένα κοντό μπουρνούζι κι άπλωνε τα ρούχα. Έσκυβε και σηκωνόταν αποκαλύπτοντας τα πάντα. . . Κάθε μέρα στις τρεις το μεσημέρι. . . Το ραντεβού του Οδυσσέα με τα όμορφα γυναικεία πόδια χωρίς πρόσωπο. . . Αθήνα, αποκαλόκαιρο του 2004, στο Μακόντο, το μπαρ του Ανέστη, η νεανική παρέα με οδηγό τον έρωτα, την ποίηση, τη δίψα για τη ζωή, ανοίγει τα φτερά της και προσπαθεί να ανακαλύψει σε ποιαν ανήκουν αυτά τα όμορφα πόδια. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]