Για πολλούς λόγους, κι όχι μόνο για διασκέδαση, από τα πολύ παλιά χρόνια, οι άνθρωποι μιλάνε κάποτε `αινιγματικά`, έτσι δηλαδή που να μη δίνουν στον άλλο να καταλάβει αμέσως τι θέλουν να πούνε. Αν μάλιστα αυτό το κάτι είναι μυστικό πού πρέπει να το ξέρουν μόνον ορισμένοι, τότε, από αινιγματικά, μιλάνε `συνθηματικά`, πράγμα πού διαφέρει βέβαια από το πρώτο, μα όχι ουσιαστικά πάντοτε. Γενικά το αίνιγμα είναι μια δοκιμασία της ικανότητας του ανθρώπου να σκέπτεται να βρίσκει τα ανάλογα, να ξεδιαλύνει τα σκοτεινά και τα μπλεγμένα, με τη λογική του και την εξυπνάδα του. Για το λόγο αυτό τα χρησιμοποίησαν από τα παλιά χρόνια για να δοκιμάσουν τη δύναμη του μυαλού και σε περιπτώσεις σοβαρές, όχι μόνο για αστείο και για παιχνίδι, όπως γίνεται σήμερα με το λαό μας. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]