Το βιβλίο αυτό περιέχει ποίηση τριάντα νέων, που δεν πέρασαν ακόμα το κατώφλι της τρίτης δεκαετίας της ζωής τους. Φυσικά, δεν μοιράζονται ούτε τα ίδια βιώματα ούτε από την ίδια σκοπιά ούτε με τις ίδιες προϋποθέσεις διαχείρισης των βιωμάτων τους. Η διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο είκοσι ή είκοσι πέντε ετών και σε έναν άνθρωπο τριάντα ετών είναι τεράστια. Η δεύτερη δεκαετία κάθε ατόμου είναι ιδιαίτερα σεισμογενής. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να περιμένουμε απ` όλους τα ίδια πράγματα. Ορισμένοι απλά δείχνουν τις δυνατότητές τους, άλλοι τις προθέσεις τους και κάποιοι τον κόπο που έχουν καταβάλει στην τέχνη της ποίησης. Ωστόσο, τα ποιήματά τους δεν αποτελούν έναν σωρό άσχετων μεταξύ τους κειμένων - αν μπορούν να υπάρξουν τέτοιοι σωροί στην περιοχή της στοχαστικής δραστηριότητας, που είναι η ποίηση. Όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν κείμενα, τα οποία επιθυμούν να αναγνωριστούν ως ποιήματα εντεύθεν ενός λίγο ως πολύ καθορισμένου ιστορικού ορίζοντα, συνδέονται με πολλούς τρόπους. Κυρίως όμως συνδέονται στη βάση του τι νομίζουν -αυτοί και το πολιτισμικό περιβάλλον τους- πως είναι ποίηση. Κατά κάποιον τρόπο, η ποιητική δημιουργία απορρέει άμεσα από την στάση του ποιητή απέναντι στην ποίηση και κάθε φορά που το ξεχνάμε αυτό, κινδυνεύουμε να γκρεμίσουμε τον έναν ποιητή μέσα στα κενά του άλλου και όλους μαζί στον γκρεμό κάποιας ιδεατής ποίησης. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]