Σε μια σειρά συνεντεύξεων, το μήνα που ακολούθησε τα τρομοκρατικά πλήγματα της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και την Ουόσινγκτον, ο κορυφαίος αμερικανοεβραίος γλωσσολόγος, φιλόσοφος και πολιτικός ακτιβιστής ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΥ υψώνει θαρραλέα, άλλη μια φορά, το ανάστημα και τη φωνή του ενάντια στον ορυμαγδό της επίσημης προπαγάνδας και τις ετοιμασίες για την πολεμική επιδρομή στο Αφγανιστάν. Ο εν θερμώ αυτός λόγος, χωρίς να χάνει την αμεσότητά του, δεν εξαντλείται στην επικαιρότητα. Της δίνει την ιστορική της διάσταση. Δείχνει το ποιοτικά νέο που σηματοδοτούν τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, το υπόβαθρο και τα αίτια, τις ευθύνες των κυρίαρχων κύκλων στην Αμερική στην ανάπτυξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της απόγνωσης που τον τρέφει. Χωρίς να συμψηφίζει νεκρούς, με την ίδια ζέση που καταδικάζει τις τρομοκρατικές φρικαλεότητες κατά των αθώων αμάχων, προχωράει μεθοδικά, με τον τεκμηριωμένο και αναλυτικό τρόπο της αγγλοσαξωνικής παράδοσης, στην κατεδάφιση των προπαγανδιστικών οχυρώσεων της επίσημης αμερικανικής πολιτικής και εξουσίας. Σφυροκοπά με τα γεγονότα που τα αφαίρεσαν εντελώς από την Ιστορία και που ο ίδιος λέει, θέλει «να κραυγάσει πάνω από τις στέγες», με το ίδιο ηθικό πάθος που χαρακτηρίζει τη βιβλική προφητική παράδοση, στην οποία η καταγωγή του -και όχι μόνο- παραπέμπει. Βιετνάμ, Νικαράγουα, Αφρική, πόλεμος του Κόλπου, Αφγανιστάν - η τραγική Ιστορία μισού αιώνα και πάνω παρελαύνει. Δεν πρόκειται για παρελθοντολογία: ο Τσόμσκυ προειδοποιεί, καταγγέλλει, προτείνει, παλεύει να αφυπνίσει συνειδήσεις και λαϊκά κινήματα ενάντια στη ζοφερή προοπτική που προοιωνίζεται η κινητοποίηση της ισχυρότερης πολεμικής μηχανής της πλουσιότερης χώρας του κόσμου ενάντια στη φτωχότερη και πιο εξαθλιωμένη χώρα της Ασίας, το Αφγανιστάν και το λαό του. Πρόκειται για ένα δραματικό, μέσα στην επιστημονική αυστηρότητά του, ντοκουμέντο από εκείνον που όχι τυχαία τον ονόμασαν «ηθική συνείδηση της Αμερικής». Είναι η φωνή της άλλης Αμερικής: της Αμερικής του Thomas Paine και του Henry David Thoreau, του Martin Luther King και του Abbie Hoffman, του Bertell Ollman και του Mumia Abu Jamal.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]