Πριν μερικά χρόνια, βρέθηκα με μια φίλη στο Παρίσι - πρώτη φορά.
Μια λάθος αποβίβαση στο μετρό, μας έκανε να χάσουμε τα σημάδια προσανατολισμού -δίχως να γνωρίζουμε τη γλώσσα ή τη διεύθυνση του ξενοδοχείου- περιφερόμασταν χαμένες περισσότερο από τρεις ώρες.
Ώσπου αποκάμαμε... νύχτωσε... κι απελπιστήκαμε ολότελα. Μοιραία μετέωρες σε σημείο χρόνου μηδέν.
Τότε εμφανίστηκε μία κοπέλα Άγγελος, που παρότι είχε άλλα καθήκοντα, μας ηρέμησε και φρόντισε για την ασφαλή και σίγουρη επιστροφή στον προορισμό μας.
Η σαστισμάρα μας ήταν τέτοια, που δε συγκρατήσαμε τ` όνομά της.
Η συλλογή είναι αφιερωμένη σε κείνη την άγνωστη, σε κάθε ανέλπιστο Άγγελο, και στην Ελπίδα μιας Σωτηρίας... που αναζητείται.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]