Είναι πολύ δύσκολο να αναπαραστήσεις μια μάχη, ακόμα και αν πολέμησες γνήσια και συνειδητά. Κυρίως να περιγράψεις την ψυχολογία των πολεμιστών, το τι σκέφτονταν τούτη ή την άλλη ώρα, λίγο πριν σκοτώσουν, λίγο πριν σκοτωθούν. Πρόκειται για μια γιορτή, ένα παιχνίδι θανάτου που, ώσπου να φας το πρώτο βόλι, δεν καταλαβαίνεις τη σοβαρότητά του. Μετά είναι οι φωνές που σε ενθαρρύνουν και σε προτρέπουν να μη φοβάσαι το φόβο. Η μυρωδιά του ιδρώτα ανακατεμένη με το αίμα και το μπαρούτι· η συντροφικότητα που αναπτύσσεται στον κίνδυνο της μάχης· η έγνοια για τον άλλο, μην πάθει κανένα κακό· ύστερα η νίκη και η ήττα, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]