Η ποίηση του Κάλβου παρ` όλη την - έστω καθυστερημένη - αναγνώρισή της εξακολουθεί να παραμένει ένας γρίφος που αποκρύπτει σχεδόν εντελώς ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει σ` έναν πλανήτη: την ποιητική εμπειρία του. Το εθνικό - ιστορικό όραμα της αναγεννημένης Ελλάδας που είχε ο Κάλβος υπηρετείται τόσο πιστά από την ποίησή του ώστε τα περιθώρια που αυτό αφήνει για την ανάδυση κάποιου άλλου εντελώς προσωπικού και ιδιαίτερου οράματος είναι ελάχιστα. Η διαστολή του ιστορικού παρόντος προς την κατεύθυνση του απώτερου ιστορικού παρελθόντος και, παραπέρα, προς το μυθικό παρελθόν αποτελεί τη βασική αναγωγική ιδιότητα της ποίησης του Κάλβου· απ` τη στιγμή που το ιστορικό γίνεται μυθικό, το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός της Επανάστασης αποκτά τη σημασία και το νόημα της ιεροτελεστίας, τη σημασία και το χαρακτήρα μιας πράξης τελετουργικής. Η σαφής και διαρκής αναγνώριση της αναγωγής του ιστορικού στο μυθικό συνιστά μια προϋπόθεση για την ανακάλυψη της σημαντικότητας αλλά και του μεγαλείου της ποίησης του Κάλβου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]