Από το έργο ενός `μεγιστάνα της διανόησης`, όπως του Αριστοτέλη δεν μπορούσε να λείπουν οι διαπιστώσεις γύρω από τα ψυχικά φαινόμενα. Στο βιβλίο αυτό σταχυολογούνται τα αρχαία κείμενα που έχουν σχέση με τα σημερινά ενδιαφέροντα στην ψυχική υγεία, από τις πραγματείες του φιλοσόφου: Περί ψυχής, περί μνήμης, περί ύπνου και ενυπνίων. Αυτό έχει οδηγήσει σε ορισμένες ενότητες που συνιστούν τα κεφάλαια: Σχέσεις Ψυχής-Σώματος, Ψυχικές Λειτουργίες, Αισθητηριακή αντίληψη-αισθήσεις, Σκέψη-νους, Νόηση, Μνήμη, Ύπνος-Όνειρα και `Τι εστί Ψυχή;`. Γίνεται σχολιασμός των προβληματισμών που θέτει ο Αριστοτέλης και η σύγκριση που απ’ εκεί προκύπτει (ως παραλληλισμός, αντιστοιχία ή και αντίθεση) προς τις σημερινές γνώσεις της ψυχιατρικής και ψυχανάλυσης αποκαλύπτει σημαντικές διαπιστώσεις. Η διάκριση και ταξινόμηση των ψυχικών φαινομένων από τον Μακεδόνα φιλόσοφο και το πρίσμα θεώρησης δείχνουν μια επιστημονικότητα προσπέλασης, που δεν απέχει πολύ από τη σύγχρονη και κάποτε εκπληκτικά συνάδει προς σημερινές ψυχοδυναμικές ή και ψυχαναλυτικές αντιλήψεις. Στην έκθεση των απόψεων του Σταγειρίτη είναι εμφανής η οξυδέρκεια των παρατηρήσεων και η πνευματική διεισδυτικότητα, ώστε κάποιος κι όταν δεν συμφωνεί να γοητεύεται με την επιχειρηματολογία του και να παραμένει σε προβληματισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]