Στη σημερινή εποχή των κοινωνικών και τεχνολογικών δικτύων η κοινωνική αναπαραγωγή στηρίζεται όλο και περισσότερο στις διαδικασίες παραγωγής νέας γνώσης ως του πιο σημαντικού πόρου για τη δημιουργία πολύπλευρων δεσμών, τον συντονισμό της δράσης και τη συνεργασία σ` έναν ορίζοντα πολλαπλών προοπτικών. Οι ψηφιακές τεχνολογίες και η ηλεκτρονική επικοινωνία επηρεάζουν θεμελιωδώς τα είδη της γνώσης που δημιουργούμε και μοιραζόμαστε, τους τρόπους που δομούνται οι αγορές, τη λειτουργία της δημοκρατίας, τα είδη της δημόσιας πολιτισμικής σφαίρας, τις διαδικασίες κατασκευής ταυτότητας των υποκειμένων. Σ` αυτή τη μελέτη αναλύονται οι συνθήκες παραγωγής του καινούργιου στην κοινωνία των δικτύων και σκιαγραφούνται νέα μοντέλα δράσης που δημιουργούν τις κατάλληλες θεσμικές δομές για την παραγωγή νέας γνώσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]