Στο ξάγναντο, το παλιό υποστατικό του Μάτο Ρούιο στεκόταν σβηστό, λαξεμένο σε μαύρο φόντο, κόντρα στο φως του δειλινού. Μοναδικό στίγμα στο αδειανό περίγραμμα του κάμπου. Οι τέσσερις άντρες έφτασαν με μια παλιά Μερσεντές. Ο δρόμος ήταν σκαμμένος και ξερός - ένας φτωχός αγροτικός δρόμος. Από το υποστατικό, ο Μανουέλ Ρόκα τους είδε. Πλησίασε στο παράθυρο. Πρώτα είδε τη στήλη της σκόνης να υψώνεται πάνω από τις κορφές του καλαμποκιού. Ύστερα άκουσε τον ήχο της μηχανής. Κανένας δεν είχε πια αυτοκίνητο σ` εκείνα τα μέρη. Ο Μανουέλ Ρόκα το ήξερε αυτό. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]