Η συζήτηση για την παρουσία των παιδιών των μεταναστών στο ελληνικό σχολείο έχει ξεκινήσει εδώ και μία εικοσαετία. Αν και έχουν αναπτυχθεί από εκπαιδευτικούς σημαντικές πρωτοβουλίες για τη θετική αντιμετώπιση των αλλαγών που το φαινόμενο αυτό προκάλεσε στο πλαίσιο του σχολείου, ελάχιστες από τις πρωτοβουλίες αυτές έχουν καταγραφεί και μελετηθεί συστηματικά, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα αξιοποίησης τους στην εκπαίδευση.

Η ανάγκη επιστημονικής διερεύνησης αυτών των προσπαθειών οδήγησε και στην συγγραφή αυτού του βιβλίου. Συγκεκριμένα, στο βιβλίο επιχειρείται η μελέτη των πρωτοβουλιών που ανέπτυξαν οι εκπαιδευτικοί ενός δημοτικού σχολείου στο κέντρο της Αθήνας, με μεγάλο ποσοστό αλλόγλωσσων μαθητών, προς την κατεύθυνση της ομαλής συνύπαρξης όλων των παιδιών και της επιτυχούς σχολικής τους εξέλιξης. Μελετάται, επίσης, η επίδραση αυτών των πρωτοβουλιών και τα αποτελέσματα τους σε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα, δηλαδή στους μαθητές και μαθήτριες, αλλά και στους γονείς τους και στους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Η μελέτη τεκμηριώνει ότι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου της έρευνας, αλληλεπιδρώντας με όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας και ενεργοποιώντας συμμετοχικές διαδικασίες για την πραγματοποίηση εκπαιδευτικών σχεδιασμών και τη λήψη αποφάσεων σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, κατάφεραν σε σημαντικό βαθμό να υλοποιήσουν το όραμα ενός δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου, με τα χαρακτηριστικά που του αποδίδονται στη σχετική βιβλιογραφία.

Ο Πέτρος Χαραβιτσίδης εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Πολιτικών Επιστήμων και Διεθνών Σπουδών). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, και διδάκτορας του ιδίου τμήματος στον τομέα Παιδαγωγικής και Κοινωνικού Αποκλεισμού. Τα τελευταί