Συνήθως - αυτό συνέβαινε κυρίως κατά το παρελθόν - οι θεράποντες της επιστήμης της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είχαν ως επίκεντρο των μελετών τους την Αθήνα. Η στροφή του ενδιαφέροντος των επιστημόνων προς την `περιφέρεια` του αρχαίου ελληνικού κόσμου έχει αποδειχθεί ότι ήταν αναγκαία και δικαιολογημένη. Ως `περιφέρεια` του ελληνικού κόσμου θα ήταν δυνατό να ορισθούν πολιτισμικά περιοχές γεωγραφικά απομακρυσμένες μεταξύ τους, όπου όμως εκδηλώθηκαν θρησκευτικά φαινόμενα, τα οποία, ενώ είχαν δεχθεί κυρίως επιδράσεις του `κέντρου` (Αθήνας) ή και άλλων γειτονικών ή μη περιοχών, διατήρησαν ένα χαρακτήρα αυτονομίας, που γινόταν φανερός στα ιδιαίτερα γνωρίσματα των λατρειών τους. Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται οι ομιλίες του αντίστοιχου κύκλου ομιλιών που παρουσιάζουν τις λατρείες της Μακεδονίας, Σαμοθράκης, Θεσσαλίας, Κρήτης και Κύπρου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]