Όταν τον Απρίλιο του 1995 το Μουσείο Μπενάκη αποτολμούσε την ίδρυση ενός νέου δορυφορικού παραρτήματος, με αντικειμενικό στόχο την περισυλλογή, τη φροντίδα, τη μελέτη και τη διάδοση κάθε αρχειακής μαρτυρίας γύρω από τη Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την ανταπόκριση που θα συναντούσε και πάλι μια «σωστική» ενέργεια του Ιδρύματος. (. . .) Η φετινή χρονιά τιμά την κατάθεση ενός αρχιτέκτονα που υπηρέτησε ισότιμα και ισάξια τόσο την επιστημονική θεωρία όσο και την εφαρμοσμένη πράξη της Αρχιτεκτονικής, σε μια περίοδο μάλιστα εξαιρετικά κρίσιμη για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Ενός ανθρώπου ο οποίος τίμησε το Μουσείο Μπενάκη με την εμπιστοσύνη του, καταθέτοντας το σύνολο της πνευματικής του παραγωγής στις συλλογές των Αρχιτεκτονικών και των Φωτογραφικών Αρχείων του Ιδρύματος, όπως άλλωστε τίμησε και τον τόπο του, όχι μόνο με τη δουλειά του αλλά και με τη δυναμική παρουσία του στο εξωτερικό: του Χαράλαμπου Σφαέλλου.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]