[...] Το ανοιχτό βιβλίο της αγάπης είναι, κυρίως, ο λείος, λευκόφαιος φλοιός της λεύκας που φυτεύτηκε στα πάρκα, κατά μήκος της νέας παραλίας, μετά την ολοκλήρωση της επιχωμάτωσης στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Οι στιλπνοί φλοιοί έγιναν πίνακες χαρακτικής, λευκώματα ονομάτων και συναισθημάτων, πίστης στον έρωτα, αποτέλεσμα αναμονής και απογοήτευσης, αλλά προπαντός σήμανσης και διατήρησης μέσα στο χρόνο των υψηλών αισθημάτων που δοκίμαζαν οι ερωτευμένο, οι οποίοι κατέφευγαν για τις ερωτικές τους περιπτύξεις κάτω από τη θερινή σκιά ή τη σκοτεινή προστασία της νύχτας... Ήταν μια προσπάθεια μνημειώδης του έρωτα, μια έγγραφη μαρτυρία του ερωτικού μεγαλείου, μια μαγική ενέργεια αποτροπής του απευκταίου και του πιθανού τέλους, μια καταγεγραμμένη επιβεβαίωση των μεγάλων όρκων για ερωτική διάρκεια και αιωνιότητα. Ήταν, με αλλά λόγια, οι προσωπικοί «άγιοι τόποι» του έρωτα, ή εγκατάσταση του ερωτικού μνημείου για τους δύο, με διάρκεια στο χρόνο. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]