Μία από τις πιο αξιόλογες και χαρακτηριστικές ακολουθίες της Εκκλησίας μας είναι ο θαυμάσιος και απαράμιλλος «Ακάθιστος Ύμνος», ή, όπως συνηθέστερα λέγεται, «Οι χαιρετισμοί της Θεοτόκου». Είναι ένας υπέροχος θρησκευτικός ύμνος αφιερωμένος στην εκκλησιαστική υμνολογία και την θεία λατρεία. Στα μοναστήρια ψάλλεται ή αναγιγνώσκεται κάθε ημέρα, ενώ στις πόλεις και στα χωριά κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τότε δονούνται οι ναοί όλου του χριστιανικού κόσμου από τους μοναδικούς και υπέροχους στίχους του, οι οποίοι αποτελούν την πλέον προσφιλή προσευχή για τον ορθόδοξο λαό μας. Το περιεχόμενο του Ακαθίστου Ύμνου - εκτός από την συγκινητική για το Έθνος μας ιστορία της διασώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Αβάρους και τους Πέρσες - περικλείει πνευματική ενάργεια, χαρά, ζωή. Ακόμη και τα ικετευτικά τροπάριά του έχουν έντονο ενθουσιασμό, πεποίθηση στη νίκη. Το περιεχόμενο του Ακαθίστου Ύμνου έχει μεγάλο θεολογικό βάθος. Ο λαός προσέχει συνήθως τα «χαίρε», που αποδίδονται στην Παναγία, συγκινείται από τη ωραία μελωδία, αλλά σπάνια εντρυφά στο βαθύτερο περιεχόμενό του - του οποίου προσέγγιση επιχειρείται στην παρούσα έκδοση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]