Οι απεικονίσεις φυτών στα αρχαία ελληνικά νομίσματα υποδήλωναν, ως ένα είδος ομιλούντων εμβλημάτων, το όνομα της συγκεκριμένης περιοχής, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φυσικού της περιβάλλοντος ή τους λόγους της ευημερίας της. Ένας σφαιρικός καρπός - που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν μήλον - υποδήλωνε τη νήσο Μήλο, το φύλλο σέλινου την πόλη Σελινούντα, το τριαντάφυλλο (ρόδον) τη Ρόδο. Άμπελοι, σταφύλια, αμφορείς και κρατήρες υποδήλωναν οινοπαραγωγές περιοχές, στάχυα κριθαριού τους αγρούς δημητριακών, ελιές τους ελαιώνες, ένα λιοντάρι την ισχύ ενός κράτους. Οι κρίνοι συμβόλιζαν το φως και την αγνότητα, η δάφνη το θρίαμβο και την αιώνια νεότητα. . .» Στην πολύπλευρη και βαθειά σχέση των αρχαίων Ελλήνων με τα φυτά της γης τους, όπως αποτυπώνεται και στη νομισματοκοπία με πλήθος φυτικών παραστάσεων, αναφέρεται ο συγγραφέας στην παρούσα εργασία. Ένα γοητευτικό θέμα, σε ένα πρωτότυπο βιβλίο, καρπό μακροχρόνιας και συστηματικής έρευνας του Έλμουτ Μπάουμαν, εξαίρετου φυσιοδίφη, γνώστη και λάτρη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής φύσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]