Είναι δοσμένοι από τη φύση οι κανόνες που διέπουν την κοινωνική ζωή, ή αποτελούν απλά και μόνο συμβατικά πλάσματα των ανθρώπων; Είναι οι άνθρωποι εκ φύσεως ίσοι, όμοιοι και συγγενείς ή άνισοι, ξένοι και εχθρικοί μεταξύ τους; Αντιστρατεύονται τη φύση οι νόμοι που θεσπίζουν οι άνθρωποι, ο τρόπος ζωής που διαμορφώνουν, η παράδοση και η θρησκεία; Τι μπορούμε να ξέρουμε και τι να κάνουμε; Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που καθόρισαν σημαντικά τη γένεση της ελληνικής φιλοσοφίας στον καιρό του «διαφωτισμού» (με πρωτεργάτες τους σοφιστές). Μερικές μάλιστα ιδέες που καλλιεργήθηκαν αυτό τον καιρό (για την πρωταρχική κατάσταση των ανθρώπων και την καταγωγή των πρώτων πολιτισμών, το κοινωνικό συμβόλαιο, την καταγωγή της θρησκείας από τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων, για τη γνώση και την πρόοδο, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, τη δουλεία και τη δημοκρατία) εξακολουθούν να είναι τρέχουσες στις σύγχρονες φιλοσοφικές και ιδεολογικές συζητήσεις. Νέες ιδέες διαφωτισμού ζητούν πάντοτε παλιά επιχειρήματα για να εδραιωθούν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]