Η παράσταση του έργου αυτού πρέπει να έγινε μεταξύ του 411 και 408 π.Χ., με μεγαλύτερες πιθανότητες το 409, και μαζί με την "Αντιόπη" και την "Υψιπύλη" φαίνεται πως συναποτελούσαν μια τριλογία, όπως δείχνει το περιεχόμενο των δραμάτων και ένα σχετικό σχόλιο στους "Βάτραχους" του Αριστοφάνη.
Εδώ ο Ευριπίδης επαναλαμβάνει το θέμα που γνωρίζουμε από τους "Επτά επί Θήβας" του Αισχύλου: Την εκστρατεία του Πολυνείκη με τους επτά Αργείους στρατηγούς εναντίον της πατρίδας του Θήβας, τη θανάσιμη φιλονικία του για την εξουσία με τον αδελφό του Ετεοκλή -παιδιά και οι δυο του Οιδίποδα από τον άνομο γάμο του με τη μάνα του Ιοκάστη- και την αλληλοκτονία τους κατά την κατάρα του πατέρα τους, που οι ίδιοι είχαν φυλακίσει, να μοιράσουν κάποτε την κληρονομιά με το ξίφος. Σε πολλά σημεία ωστόσο, ο νεότερος ποιητής διαφοροποιείται από τον προκάτοχό του. [...] (απόσπασμα από το κείμενο της Στέλλας Μπαζάκου - Μαραγκουδάκη)