Εχαιρέτησα τινας με το σύνηθες `Χριστός Ανέστη`, [. . .] Περί τα ξημερώματα δε λείψανον Τούρκισσαν την πήγαμεν εις την εκκλησίαν μας με ιερείς δικούς μας και συνοδεία όλη ιδική μας, πριν δε εμβώμεν εγώ διέταξα εις τον λαόν τον ακολουθούντα και προ πάντων εις τα γυναίκας μας να μην την χαιρετήσουν, εν τη ακολουθία δε είπα τοις εν δεξιά ιερεύσι να μην ψάλωσι το «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν», εις το αριστερόν δε έψαλλε συν άλλοις το «Θρηνώ και οδύρομαι» ο Τάκης μεγαλόφωνος γυμνός και αργά, είχε δε και το καπέλον εις την κεφαλήν του, μετά δε το Ευαγγέλιον αμέσως εφάνη ο Κιαζίμ μπέης του Ιλιάζ πασά ανεψιός και άλλοι, την περιτύλιξαν εις το σινδόνι και εβγήκαμεν έξω της εκκλησίας φέροντας επ` ώμων Τούρκοι τινές το λείψανον και εξύπνησα. Αύγουστος 1918

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]