(. . .) Τρεις γυναίκες, με πείσμα και επινοητικότητα, αυτοθυσία και γενναιότητα ψυχής, αφηγούνται τις μνήμες τους: Κατοχή, Εμφύλιος, εσωτερική μετανάστευση στην πόλη, αλλά και έρωτες που δεν ευτύχησαν, επιθυμίες που δεν ευοδώθηκαν, μια εποχή που οι γυναίκες ήταν ή του πατρός τους ή του αντρός τους. Καταθέτουν τη διαδρομή της ζωής τους, μέχρι σήμερα, μιας ζωής που ακολουθεί την τύχη του κωνσταντινάτου, του φλουριού που χαρίζει τύχη στον κάτοχό του, του χαμένου φλουριού που θα λάμψει και πάλι στην παλάμη της τρίτης γενιάς. Ένα βιωματικό μυθιστόρημα, το οποίο αφηγείται τη ζωή μιας οικογένειας και αναπλάθει έτσι τη ζωή ολόκληρης της υπαίθρου, καθώς, εν πολλοίς, και το δράμα της Ελλάδας, γραμμένο στη ζωντανή δημώδη γλώσσα που αξιοποιεί δημιουργικά το δημοτικό τραγούδι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]