(. . .) Η μορφή του βιβλίου είναι μια αντανάκλαση της ζωής από την οποία αντλήθηκε - εδώ δεν έχουμε μια συλλογή καλογραμμένων δοκιμίων αλλά τα πρακτικά από μια συνεδρίαση επιτροπής του ενός, δουλεμένα και φροντισμένα για να τα φέρω στην τάξη μου. Ερασιτεχνική δουλειά δηλαδή. Θα σας διάβαζα ο ίδιος το βιβλίο, αν μπορούσα, αφού όμως τούτο δεν είναι εφικτό, θα σας κάνω μια σύσταση που είναι πολύ κοντά στην παράκληση. Ξέρετε, πώς είναι όταν παίρνετε γράμμα από κάποιον φίλο που βρίσκεται μακριά και ανοίγετε το φάκελο και αρχίζετε να το διαβάζετε και κάποιος στο δωμάτιο λέει: «Διάβασέ το δυνατά» κι εσείς το διαβάζετε και καθώς προχωρείτε το σχολιάζετε φωναχτά προσθέτοντας τις δικές σας παρατηρήσεις και τις δικές σας επεξηγήσεις; Έτσι να το διαβάσετε. Δείξε και Πες.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]