Ο Φιλόγελως διασώζεται σ` έναν αριθμό χειρογράφων από τα οποία κανένα δεν είναι παλιότερο από τον 10ο αιώνα. [...] Από την ελληνική πλευρά, ο μυθικός Παλαμήδης και ο Ραδάμανθυς θεωρούνται εφευρέτες της αστειολογίας, οι συλλογές αστείων και ανεκδότων, που συχνά αποδίδονταν σ` ένα μόνο πρόσωπο, ήταν κάτι συνηθισμένο. Σχετικές αναφορές υπάρχουν στον Πλούταρχο και τον Αθηναίο. [...] Σ` αυτήν τη μεγάλη παράδοση εντάσσεται λοιπόν και ο δικός μας Φιλόγελως, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια μετρίου επιπέδου συλλογή αστείων ιστοριών.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]