Σε τι μπορεί να συνίσταται μια κοινωνία «φιλική προς το χρήστη», όπως την επαγγέλλονται τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που θέτει η παρούσα μελέτη. Η απάντηση προϋποθέτει ένα διπλό, επιστημολογικό και κοινωνιολογικό, πλαίσιο. Το πρώτο ορίζει τι είναι ή τι θα μπορούσε να είναι ο νέος «τρίτος κόσμος», εκείνος της «πραγματικής δυνητικότητας». Το δεύτερο αναφέρεται στην υπόθεση ότι οι νέες τεχνολογίες συγκροτούν ένα «γενικευμένο μέσο», βάσει του οποίου μεταβάλλεται ριζικά η καθημερινότητά μας. Η μεταβολή αυτή συνδέεται με την εμφάνιση νέων μορφών υποκειμενικότητας αλλά και γνώσης, ενώ έχει κρίσιμες συνέπειες για τις πολιτισμικές σχέσεις που χαρακτηρίζουν τη νέα παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]