Ο Τρόμος, που αποτελεί το θέμα και, ταυτόχρονα, επέχει θέση κεντρικού ήρωα αυτού εδώ του βιβλίου, είναι συνώνυμος του 20ου αιώνα, αυτού του κουτσού, δίκην μηνός Φεβρουαρίου, αιώνα. . . Πρόβαλε στη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου στο Σεράγεβο (Ιούνιος 1914)· εμφανίστηκε στις εχθροπραξίες και στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918)· αναπτύχθηκε και οργανώθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους βομβαρδισμούς ανοχύρωτων πόλεων και στην εξαφάνιση της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945)· χρησιμοποιήθηκε στην «ισορροπία του τρόμου» κατά τον Ψυχρό Πόλεμο (1945-1989) και επικράτησε εντέλει σε ολόκληρο τον κόσμο (1989-2005), απολύτως συνδεδεμένος με τον δυτικό πολιτισμό και εξαρτημένος από αυτόν και τις αντιλήψεις του για την κοινωνία και την υπόστασή του. Μια κοινωνία που ο τρόμος έχει κιόλας νεκρώσει. . . Πρόσφατα γεγονότα - με κορυφαία ημερομηνία την 11η Σεπτεμβρίου 2001 (ΗΠΑ), την 11η Μαρτίου 2004 (Μαδρίτη), την 7η Ιουλίου 2005 (Λονδίνο), αλλά και οι πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ (προς το παρόν) - επιβεβαιώνουν τη δίχως διακρίσεις παρουσία του τρόμου στον ανατέλλοντα 21ο αιώνα. Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να εμβαθύνει στο θέμα του τρόμου και εκείνων των παραμέτρων που τον χαρακτηρίζουν, τον ενισχύουν και. . . εξασφαλίζουν το μέλλον του!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]