Το "Φαρενάιτ 451" μαζί με το "1984" του Όργουελ και το "Θαυμαστό Νέο Κόσμο" του Χάξλεϋ, αποτελούν μιαν άτυπη τριλογία που αναφέρεται στον ολοκληρωτισμό ενός μέλλοντος ελεγχόμενου από τα τηλεοπτικά μέσα και μια κατασταλτική πολιτική στο όνομα του "κοινού καλού".
Το πλαίσιο του "Φαρενάιτ 451" είναι μια κοινωνία όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα, η μνήμη και η
γνώση αποτελούν έγκλημα και η αποχαύνωση του μέσου πολίτη στην τηλεθέαση το υπέρτατο αγαθό
που θα πρέπει η κοινωνία να προφυλάξει.
Είναι μια εποχή που δεν υπάρχουν πυροσβέστες αλλά πυροδότες, άνθρωποι που έχουν ταχθεί να
"προφυλάσσουν" την κοινωνία καίγοντας τα βιβλία.
Ο ήρωας, ένας από τους πυροδότες, μέσα από την προσωπική του κρίση αφήνει στην αισιοδοξία μια
ευκαιρία: Όσο θα υπάρχουν ανήσυχες συνειδήσεις, η ελπίδα θα παραμένει...

Ένα βιβλίο που έχει κατακτήσει τον τίτλο του κλασικού, που θεωρήθηκε ως ένα από
τα πιο χαρακτηριστικά βιβλία του αιώνα μας, γραμμένο με λυρισμό και πάθος, ανησυχητικά επίκαιρο στον προβληματισμό του.