Ο Ραίη Μπράντμπερυ, που οι Αμερικάνοι τον ονομάζουν `βασιλιά των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας`, επιχειρεί μια καυστική σάτιρα με το πρωτοποριακό, φανταστικό και ονειροπόλο βιβλίο του `Φαρενάιτ 451`, σάτιρα του υλιστικού και απόλυτα τεχνικού πολιτισμού του τέλους του 20ου αιώνα. Του κόσμου που ζει στην εποχή της τηλεοράσεως και της ηλεκτρονικής μουσικής του ραδιοφώνου και που βρίσκει τα βιβλία και τον ιδεαλιστικό κόσμο που αντιπροσωπεύουν περιττά και ανώφελα. Ο Μπράντμπερυ διακωμωδεί τους ανθρώπους της εποχής αυτής, που είναι ικανοποιημένοι με τις ανέσεις που τους προσφέρονται, αλλά δεν έχουν καμία σκέψη ή ανάμνηση. Ζουν τη ζωή τους μέσα σε ομαδική ηλεκτρονική τρέλα, σε δωμάτια που οι τοίχοι τους είναι απέραντες οθόνες τηλεοράσεως και όλη νύχτα φορούν ακουστικά απ` όπου ξεχύνεται χείμαρρος μουσικής και ομιλιών. Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός αποτελεί μια παραδεγμένη κατάσταση, ενώ υπάρχει πάντα μια μικρή μειονότητα αδιόρθωτων ρομαντικών και ιδεαλιστών. Ο Μόνταγκ, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της εξουσίας που επαγρυπνεί για τη διάδοση και εδραίωση της τεχνοκρατικής ιδεολογίας. Είναι όμως άνθρωπος ανήσυχος, με διαφέροντα και απορίες. Σε μια κρίση συνειδήσεως πηδά στο αντίθετο στρατόπεδο του κόσμου του πνεύματος και των ιδεών, που παρ` ότι λιγοστός ποσοτικά παραμένει ο τελικός θριαμβευτής, τη στιγμή που ο πολιτισμός των μηχανών και των λεπτολόγων τεχνολογικών εξελίξεων αυτοκαταστρέφεται.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]