Ο «Υπόγειος κόσμος» (1998), το τελευταίο μυθιστόρημα του ΝτεΛίλλο, θεωρήθηκε ομόφωνα από την κριτική ως το σπουδαιότερο μέχρι τώρα έργο του. Όλα τα μοτίβα των προηγούμενων μυθιστορημάτων του (η τεχνολογία, η μαζική κουλτούρα και η απεγνωσμένη αναζήτηση νοήματος στον ορίζοντα της πυρηνικής απειλής) συναιρούνται και κορυφώνονται στον «Υπόγειο κόσμο», ώστε να συγκροτήσουν ένα αληθινό έπος, το έπος της αμερικανικής ιστορίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα. Η δράση ξεκινάει στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 1951 με έναν περίφημο αγώνα μπέιζμπολ, ο οποίος συμπίπτει με την πρώτη πυρηνική δοκιμή στη Σοβιετική Ένωση. Όσο προχωράει η αφήγηση, στην οποία πραγματικά πρόσωπα, όπως ο Φράνκ Σινάτρα και ο Έντγκαρ Χούβερ, αναμιγνύονται αριστοτεχνικά με τους μυθιστορηματικούς ήρωες, τόσο ο αναγνώστης οδηγείται από τη γυαλιστερή επιφάνεια στο κρυμμένο βάθος, στον υπόγειο κόσμο της Νέας Υόρκης και της αμερικανικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που φαίνεται καθαρότερα στο φως όχι αυτών που δημιουργεί και παράγει αλλά αυτών που απορρίπτει και αποβάλλει.
Ο Don DeLillo (βραβευμένος με το National Book Award του 1985 για τον «Λευκό θόρυβο», με το PEN/Faulkner Award και το Aer Lingus/Irish Times) γεννήθηκε το 1936 στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, όπου και μεγάλωσε. Αποφοίτησε από το Fordham College που, όπως και το Μπρονξ, δεσπόζει ως τόπος στον «Υπόγειο κόσμο», και δούλεψε για πολλά χρόνια στο χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος. Το 1971 εκδίδεται το πρώτο του μυθιστόρημα («Americana»). Έκτοτε δημοσίευσε άλλα 10 μυθιστορήματα, που είχαν όλα τους μεγάλη απήχηση. Στα ελληνικά κυκλοφορούν, εκτός από τον «Υπόγειο κόσμο», άλλα 4 βιβλία του: «Λευκός θόρυβος», «Τα ονόματα», «Ζυγός» και «Μάο ΙΙ».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]