Μες στο λαιμό μου έχουν στοιβαχτεί
τραγούδια τρυφερά. Στης αρπαχτής
τη χώρα πως να τραγουδήσω. Σφίγγω
τα χείλη και πιπιλίζω τους χυμούς
της πρωϊνής δροσιάς. Όμως που πήγαν
τα πουλιά. Εδώ συνδυό δεν περπατούν
συντρείς δεν κουβεντιάζουν. Ακούν
μονάχα τις ντουντούκες που ασταμάτητα
ουρλιάζουν και προχωρούνε στα τυφλά
και δεν ακούν το σφύριγμα του ανέμου
που αφήνει γύρω του το θρήνο και τον κοπετό.
Των αφανών
€ 7.42 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
25 x 17 εκ, 115 γρ, 50 σελ.
Περιγραφή
ΜΝΗΜΗ ΦΑΡΜΑΚΙ
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΓΕΡΩΧΑ
Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΩΝ
ΗΣΥΧΑ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΥΛΟΥΝ
ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΦΕΓΓΟΥΝ
ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΠΕΡΑ Σ' ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ
ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ
Α
Β
ΣΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ...
ΚΑΤΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΩΝ
ΣΤΗΣ ΑΡΠΑΧΤΗΣ ΤΗ ΧΩΡΑ
ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΧΩΡΑ ΝΕΚΡΗ
ΤΩΡΑ...
Ο ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟΥ
Η ΔΙΒΟΥΛΗ ΜΑΤΙΑ
ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΙ
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΓΕΡΩΧΑ
Η ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΩΝ
ΗΣΥΧΑ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΥΛΟΥΝ
ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ
ΠΡΟΣΩΠΑ ΦΕΓΓΟΥΝ
ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΠΕΡΑ Σ' ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ
ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ
Α
Β
ΣΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ...
ΚΑΤΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΩΝ
ΣΤΗΣ ΑΡΠΑΧΤΗΣ ΤΗ ΧΩΡΑ
ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΧΩΡΑ ΝΕΚΡΗ
ΤΩΡΑ...
Ο ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟΥ
Η ΔΙΒΟΥΛΗ ΜΑΤΙΑ
ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΙ