Οι σχέσεις που δημιουργήθηκαν, κατά την περίοδο 1950-85, ανάμεσα στον αγροτικό χώρο και την κοινωνική συγκρότηση του αστεακού χώρου δεν μελετήθηκαν επαρκώς. Τούτο οφείλεται στο ότι ο αγροτικός χώρος θεωρήθηκε ομοιογενής και, έτσι, η αποδιάρθρωσή του συναρτήθηκε αποκλειστικά με εξωγενείς παράγοντες, όπως η οικονομική ανάπτυξη και η κρατική επέκταση. Ο συγγραφέας αμφισβητεί την ορθότητα αυτής της άποψης και, προωθώντας την υπόθεση της ετερογένειας του αγροτικού χώρου, εξετάζει εμπειρικά την περίπτωση της Βόρειας Ελλάδας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]