Η τριγωνομετρία υπήρξε ανέκαθεν το μαύρο πρόβατο των μαθηματικών. Πολύ προχωρημένη για να αποτελεί μέρος των «στοιχειωδών μαθηματικών» και πολύ στοιχειώδης για να ενταχθεί στους υψηλότερους κλάδους της μαθηματικής επιστήμης, χαρακτηριζόταν πάντοτε ως μια ανώτερης μορφής γεωμετρία περιπεπλεγμένη από σχοινοτενείς υπολογισμούς. Ωστόσο τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Κατέχοντας μια μοναδική θέση στο σταυροδρόμι καθαρών και εφαρμοσμένων μαθηματικών, η επιρροή της - όπως δείχνει και η πλούσια ιστορία της - εκτείνεται σε μια πληθώρα κλάδων της επιστήμης - ανάμεσά τους η γεωγραφία, η αστρονομία, η φυσική, ακόμα και η μουσική. Στο βιβλίο του, ο Eli Maor απορρίπτει τις συνηθισμένες στείρες προσεγγίσεις του ημιτόνου και του συνημιτόνου, καθώς και των άλλων τριγωνομετρικών συγγενών τους. Αναδεικνύει το αντικείμενό του μέσα από ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο μείγμα μαθηματικών, ιστορίας και βιογραφιών. Από την «πρωτοτριγωνομετρία» των αιγύπτιων κατασκευαστών πυραμίδων μέχρι τις προσπάθειες της αναγεννησιακής Ευρώπης για καλύτερο πυροβολικό, από τον αρχαιότερο σωζόμενο «τριγωνομετρικό πίνακα», χαραγμένο από το χέρι ενός άγνωστου βαβυλώνιου λογίου σε μια πήλινη πλάκα μέχρι το περίφημο θεώρημα του Fourier, το οποίο εξήγησε τελικά την πηγή της μουσικής αρμονίας, απλώνεται μπροστά μας μια πλούσια σύνθεση 4.000 περίπου χρόνων ιστορίας της τριγωνομετρίας. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]