Από το παρόν τεύχος II καταβάλλεται προσπάθεια αναλυτικής, κατά το δυνατόν, παρουσίασης των επιμέρους τραπεζικών συμβάσεων με τη σειρά που αυτές απαριθμούνται στο άρθρο 11 του νόμου 3601/2007 ως `δραστηριότητες πιστωτικών ιδρυμάτων`. Προηγείται ένα κεφάλαιο με ειδικότερες αναφορές στην προστασία του πελάτη της τράπεζας ως καταναλωτή, επειδή η σχετική νομοθεσία, ενόψει και της τρεχούσης χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσεως, βρίσκεται στο επίκεντρο ίσως του ενδιαφέροντος. Η ρευστότητά της, ωστόσο, κινδυνεύει να καταστεί παροιμιώδης. Εξάλλου, μετά την απροσχημάτιστη από τα νομοθετικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβολή ενιαίου εν πολλοίς επιπέδου προστασίας του καταναλωτή στα κράτη μέλη χάριν διευκόλυνσης του ανταγωνισμού -με την οδηγία 2008/48/ΕΚ-, η κατά περίπτωση αναγκαία μείζων προστασία του ασθενέστερου εν γένει συμβαλλομένου μέρους σε συγκεκριμένη συναλλαγή έχει ανεπίτρεπτα υπονομευθεί. Με αυτά και με άλλα, η πικρή διαπίστωση της νομοθετικής πρόταξης του οικονομικού σκοπού και συμφέροντος έναντι της ιδέας της δικαιοσύνης, καθιστά τη γραφίδα βαριά, το έργο δύσκολο. Συσκοτισμένος γαρ ο ήλιος... Πρωτοχρονιά, 2010, Σπύρος Ψυχομάνης
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]